Incassokosten, het hoe en waarom.

Veel mensen zien het in rekening gebracht krijgen van incassokosten als een straf: een soort boetesysteem dat in werking treedt als je je rekeningen niet of niet op tijd betaalt. Op zich te begrijpen, maar de gedachtegang is niet correct.

Incassokosten zijn namelijk niet alleen bedoeld als een vorm van “vergelding”, want wat debiteuren niet zien (of niet willen zien), is dat een schuldeiser daadwerkelijk kosten maakt/heeft vanwege het feit dat facturen niet betaald worden. Een schuldeiser loopt rente mis, moet tijd en geld steken in het versturen van aanmaningen, het nabellen van facturen en/of het inschakelen van een incassobureau, maar daarnaast heeft hij of zij zelf ook weer betalingsverplichtingen waaraan hij/ zij moet voldoen. 

Waarom zou bijvoorbeeld de eigenaar van een bouwmaterialenhandel er zomaar akkoord mee gaan als een debiteur een maandje later dan overeengekomen betaalt? De materialen of diensten zijn immers al lang en breed conform overeenkomst geleverd. Daarnaast werken incassobureaus ook niet voor niets en het zou natuurlijk niet fair zijn als die incassokosten dienen te worden betaald door de partij die nu juist als enige wel aan zijn of haar verplichtingen gevolg gaf.

Nu juist daarom heeft de wetgever dan ook bepaald dat incassokosten in rekening mogen worden gebracht bij de schuldenaar.


« terug naar overzicht
: Constant & Van den Heuvel
: 01 september 2017
: incassokosten, wetgever, vergelding, incassobureau